Badania wysokościowe – poradnik dla poszukujących pracy

Pracownicy wysokościowi pełnią swoje obowiązki często z narażeniem życia. Żeby wykluczyć występowanie niebezpiecznych wypadków, polskie prawo wprowadziło konieczność poddawania się drobiazgowym testom sprawdzającym brak przeciwwskazań do wykonywania zawodów wiążących się z pracą na wysokościach. Jak wyglądają takie badania? Przez ile czasu są ważne?

Badania wysokościowe – definicja pracy na wysokości

O pracy na wysokości mówi Rozporządzenie w sprawie ogólnych przepisów BHP. Według przepisów uważa się za nią prace wykonywane na powierzchni znajdującej się przynajmniej 1 metr nad poziomem podłogi. Do pracowników wysokościowych należą osoby wykonujące prace między innymi na stropach, konstrukcjach budowlanych, podestach itd. Specjalne badania pozwalają wykluczyć występowanie wady wzroku bądź innych przeciwwskazań mogących narazić pracownika na niebezpieczeństwo. Jak przebiegają badania wysokościowe? Składają się one z trzech części – badania neurologicznego, okulistycznego oraz laryngologicznego. Celem specjalisty jest wykluczenie występowania u pacjenta epilepsji, krótkowzroczności lub chorób błędnika. Uzupełnieniem jest rutynowe badanie u lekarza medycyny pracy.

Badania wysokościowe – dodatkowe testy psychologiczne

Badania do pracy na wysokości trzeba wykonywać co 2-3 lata. Pracownicy, którzy skończyli 50 lat muszą przechodzić je regularnie co 12 miesięcy. Najczęściej występującym przeciwwskazaniem do pracy na wysokościach jest konieczność noszenia okularów, zez, a także padaczka i cukrzyca. Co ciekawe przeciwwskazaniem nie jest używanie szkieł kontaktowych, chyba że czynności wykonywane będą w szczególnym zapyleniu. To jednak nie wszystkie wymogi – niektórzy pracownicy, oprócz wymienionych wyżej badań, muszą przejść również dodatkowe testy psychologiczne. Poddawani są im m.in. operatorzy suwnic, ciężkich maszyn drogowych czy pracownicy obsługujący pulpity sterownicze.